Dlaczego my?
Szybka wysyłka
Dostawa od 0zł
tel. 22 266 21 24 (pon.-pt. 09:00 - 16:00)

Erytrodemia łuszczycowa – objawy, leczenie i zdjęcia

2017-07-20
Erytrodemia łuszczycowa – objawy, leczenie i zdjęciaNiemniej, w przypadku pojawienia się czerwonej wysypki, obejmującej większość ciała – należy jak najszybciej zasięgnąć pomocy lekarskiej. Erytrodermia łuszczycowa jest bardzo rzadka, i dotyka do 3% pacjentów z łuszczycą. Według ekspertów z National Psoriasis Foundation, do jej wystąpienia predysponuje niestabilna (tj. nieopanowana przez leczenie) łuszczyca pospolita, w której zmiany skórne mają nie do końca zdefiniowane brzegi. Może występować u ludzi w każdym wieku, bez względu na pochodzenie, również u bardzo małych dzieci. W większości (blisko 70% przypadków), wiąże się z zaostrzeniem już rozpoznanej choroby skóry – np. egzemy lub łuszczycy.

Czynnikiem spustowym wywołującym zaostrzenie dla pacjentów z łuszczycą bywa także nagłe przerwanie ich leczenia, poparzenie słoneczne, lub reakcja alergiczna, która rozprzestrzenia się na resztę ciała. U co 10 pacjenta, przyczyną powstania erytodermii są przyjmowane leki (w tym naturalne leki ziołowe), a w nieco więcej niż co 20 – choroba nowotworowa. Warto jednak zaznaczyć, że  stosunkowo często (14,2%), jak potwierdzają dermatolodzy z Narodowego Centrum Chorób Skóry w Singapurze, etiologia erytrodermii pozostaje nieznana.

Erytrodermia łuszczycowa – objawy

Głównym przejawem erytrodermii, jest złuszczająca się wysypka, na silnie zaczerwienionym podłożu zmienionej zapalnie skóry. Pacjent ma wrażenie że skóra jest zaogniona, bolesna i piekąca. Ponadto wzrasta jego temperatura ciała, pojawia się poczucie osłabienia, dreszcze, oraz dotkliwy świąd. Dla erytrodermii łuszczycowej, charakterystyczne są małe pęcherzyki, wypełnione ropnym płynem. Skóra jest pokryta łuskami, i złuszcza się dużymi płatami. W erytrodermii ten organ przestaje pełnić swoją funkcję barierową – dlatego pacjent jest podatny na utratę płynów oraz białka przez skórę, a także na bakterie bytujące w środowisku. Właśnie dlatego erytrodermia jest tak groźna – jej przebieg przypomina rozległe oparzenia skóry. Wiąże się to z koniecznością stosowania odpowiednich opatrunków, przyspieszających gojenie skóry i zapobiegających zakażeniom. Stąd, mimo iż schorzenie jest rzadkie – ze względu na jego powikłania często wiąże się ze znaczną śmiertelnością.

Leczenie erytrodermii

Istnieją różne możliwości terapeutyczne w erytrodermii, jednak nie określono standardów jej leczenia. Często pomocne jest ustalenie przyczyny – wtedy ustalenie właściwego postępowania jest znacznie prostsze. Poza stosowanymi od lat retinoidami (pochodnych witaminy A) oraz lekami osłabiającymi nadmierną aktywność układu odpornościowego (leki immunosupresyjne, metotreksat), coraz częściej w literaturze medycznej pojawiają się opisy przypadków, w których ostateczne wyleczenie przyniosły nowoczesne leki biologiczne. Ich działanie jest szybsze niż tradycyjnych środków, niemniej ograniczona ilość doświadczeń powoduje, iż takie leczenie musi być prowadzone przez doświadczonego specjalistę. Leki biologiczne działają poprzez blokowanie działania zapalnych przekaźników, takich jak etanercept, adalimumab czy infliximab. Leki te blokują przekaźniki komórkowe wywołujące reakcję zapalną, wydzielane przez limfocyty T. Leczenie biologiczne zwykle stosowane jest w połączeniu z lekami doustnymi. W okresie nasilenia zmian skórnych nie stosuje się naświetlania promieniami UV, do momentu zaniku zaczerwienienia skóry.

Zdjęcia pacjentów

Ze względu na objawy towarzyszące, lekarze nierzadko podają również leki przeciwbólowe, a także działające przeciwświądowo. Problemy ze snem, które mogą mieć źródło w dotkliwym bólu, również mogą zmuszać do przyjmowania leków nasennych. Chociaż te leki nie poprawiają stanu skóry w sposób bezpośredni, wymiernie zwiększają komfort pacjenta, stąd również są bardzo ważne w leczeniu erytrodermii. Po przebyciu erytrodermii skóra zwykle powraca do stanu sprzed zaostrzenia. Aby podtrzymać remisję, może zajść konieczność zmian w leczeniu choroby podstawowej. Jeśli udaje się zidentyfikować czynnik spustowy, pacjent powinien się nauczyć jak zapobiegać narażeniu na jego działanie, co chroni go przed kolejnym, niebezpiecznym rzutem erytrodermii.



Czytaj również:

Pokaż więcej wpisów z Lipiec 2017

Polecane

pixel