Łuszczyca miejsc intymnych - jak walczyć z łuszczycą warg sromowych?

Łuszczyca, jako przewlekła, nawrotowa dermatoza charakteryzuje się zwiększonym wzrostem proliferacji keranocytów. Popularność jej występowania jest jednakowa u obojga płci, jednak rzadko występuje u ciemnoskórych Amerykanów oraz mieszkańców Karaibów. Zajęcie błon śluzowych w łuszczycy jest nieczęste, inaczej, niż w przypadku skóry. Łuszczyca organów płciowych pojawia się natomiast bardzo rzadko i występuje we wszystkich kategoriach wiekowych, jednak według przeprowadzonych badań epidemiologicznych pojawia się częściej u mężczyzn, niż u kobiet (Cuttis, 1992). Opisywana postać łuszczycy, u dzieci zdarza się w ok. 9% przypadków, zwłaszcza powyżej 2 roku życia.

Przyczyny i objawy łuszczycy miejsc intymnych

Warto wiedzieć, iż generatorami zaognienia wykwitów łuszczycowych w miejscach intymnych są:

• obcisłe ubrania, które powodują otarcia skóry
• niektóre środki antykoncepcyjne(prezerwatywy, substancje plemnikobójcze)
• artykuły higieniczne, takie jak: wkładki, podpaski, tampony
• szorstki papier toaletowy
• stosunki płciowe

U niemowląt łuszczyca narządów płciowych ma postać nawracającego, pieluszkowego zapalenia skóry, które trudno zaleczyć (tzw. napkin psoriasis), bądź też łuszczyco podobnego zapalenia skóry Jadassohna. U dorosłych łuszczyca uzewnętrznia się w dwóch odmianach:

• w pierwszej postaci zmiany mają charakter wyraźnie zaznaczonych, gładkich i czerwonych blaszek, które pojawiają się w okolicach fałdek pachwinowych oraz bruzdy międzypośladkowej. Z rumienia blaszek pojawia się wysięk, charakterystycznym objawem jest także świąd, który nie występuje w innych lokalizacjach (psoriasis inversa)
• w drugiej postaci zmienione chorobowo jest prącie. Głównym miejscem lokalizacji zmian łuszczycowych jest żołądź prącia. Wykwity mają postać cienkich, czerwonych, nasączonych blaszek, które mają błyszczącą powierzchnię, dobrze odgraniczoną.

U kobiet zmiany łuszczycowe obejmują obszar wzgórka łonowego, narządy płciowe, okolicę około odbytniczą do szczeliny międzypośladkowej i pachwiny. Często zajęte wykwitami są wargi sromowe większe, a bardzo rzadko wargi mniejsze. Ze względu na zawilgocenie oraz macerację naskórka zazwyczaj nie występuje charakterystyczna dla choroby łuska. Na wargach sromowych większych zmiany mają postać wyraźnie oddzielonych, łososiowych blaszek albo rumieni, które bardzo łatwo ulegają infekcji bakteryjnej lub wtórnym zakażeniom drożdżakowym.

Sposoby leczenia

Według danych w literaturze(Bronikowska-Kolasa, 2006), konsekwencją nieleczonych zmian łuszczycowych sromu są zmiany zanikowe warg mniejszych, które do złudzenia przypominają liszaj twardzinowy. Aby podjąć leczenie najczęściej stosowana jest diagnostyka różnicowa, która polega na wykluczeniu innych jednostek chorobowych imitujących objawy skórne. U dzieci narządy płciowe objęte łuszczycą leczy się za pomocą maści hydrokortyzonowej 1%, bądź miejscowo stosuje pimekrolimus (elidel) w postaci kremu 1%. Obydwa preparaty redukują stan zapalny i nie powodują zaników skóry. U dorosłych miejscowo stosuje się kortykosteroidy, np. w postaci 2,5% kremu. Polecana jest terapia skojarzona, tzn. kortykosteroidy oraz analogi witaminy D3, np. kalcypotriol. Fototerapia, ze względu na wysokie ryzyko poparzenia skóry nie jest polecana, a jeśli już to w niskim natężeniu. Oprócz opisanych metod i środków, standardowo już w łuszczycy zalecana jest dbałość o codzienną pielęgnację za pomocą preparatów specjalistycznych do kąpieli, mycia, a także natłuszczania skóry zmienionej chorobowo. Wskazana jest bielizna wykonana z naturalnych materiałów, a w czasie wystąpienia zaognień choroby, wstrzemięźliwość seksualna.

Czytaj również:

• Łuszczyca na piersiach – przyczyny, objawy leczenie
• Łuszczyca stóp - przyczyny, objawy, leczenie
• Czy biologiczne leki na łuszczycę są skuteczne?