Opatrunek okluzyjny w leczeniu łuszczycy

Opatrunki okluzyjne często są stosowane podczas udzielania pierwszej pomocy, aby nie dopuścić do zanieczyszczenia rany przez brud z zewnątrz, i ochronić przed utratą krwi oraz płynów ustrojowych. Dzięki temu, można przynajmniej częściowo zabezpieczyć uszkodzoną skórę do momentu, w którym będzie mogła być udzielona profesjonalna pomoc. Opatrunki okluzyjne mogą również być metodą leczniczą, na przykład dla osób dotkniętych oparzeniami. Chociaż ich zakładaniem zwykle zajmuje się odpowiednio przeszkolony personel medyczny, zwykle ich funkcję, po udzieleniu odpowiednich instrukcji, mogą przejąć sami pacjenci lub ich opiekunowie.

W przewlekłych chorobach skóry opatrunek okluzyjny, np. ten z serii Comfifast, poza izolacją zmian od czynników zewnętrznych, może także być częścią leczenia. Jego stosowanie często jest wręcz wskazane. Jak zauważają autorzy publikacji w Journal of the American Academy of Dermatology, wzmacnia działanie leków sterydowych. Jego stosowanie w połączeniu z miejscową aplikacją sterydu było większe, z widoczną różnicą już po 3 tygodniach terapii w porównaniu z osobami stosującymi sam steryd, lub sam opatrunek. Natomiast maści stosowane na wysuszoną skórę lepiej penetrują do głębszych warstw naskórka, ponieważ opatrunek chroni przed parowaniem wody. Emolienty i humektanty, będące nieodzownym elementem terapii przeciwłuszczycowej, również będą mieć szansę lepiej zadziałać.

Jak stosować opatrunek okluzyjny w łuszczycy?

Stosowanie opatrunku okluzyjnego w łuszczycy zalecane jest najczęściej w przypadku niewielkich, zlokalizowanych zmian. Powinien być wykonany z wodoodpornego materiału. Można stosować w tym celu opatrunki dostępne w aptece, ale znacznie szerszą ofertę posiadają specjalistyczne sklepy medyczne np. sklep Febumed.

Producenci oferują opatrunki okluzyjne w wielu kształtach i rozmiarach (np. w postaci leginsów, koszulek, czapeczek), które często mają za zadanie zakrycie dużej powierzchni ciała. W przypadku opatrunków przycina się je do odpowiednich rozmiarów, zaś odzież dobiera się na podstawie wymaganych wymiarów np. wzrost dziecka. Po nałożeniu opatrunku na chorobowo zmieniony obszar skóry, należy ściśle okleić brzegi plastrem z każdej strony, aby zapewnić jak najwyższe uszczelnienie. Takiego leczenia nie można jednak stosować bez przerw. Klej na brzegach opatrunku osłabić skórę. Doprowadza to do maceracji naskórka, który jest bielszy, bardziej wilgotny niż zazwyczaj – i znacznie wrażliwszy na uszkodzenia.

Nie zawsze opatrunek okluzyjny może być zastosowany. Rany obficie sączące się, noszące cechy infekcji bakteryjnej (obecność ropy, zaczerwienienie, silne ocieplenie), nie mogą być leczone opatrunkiem okluzyjnym. W warunkach małej dostępności tlenu, istniejące już zakażenie będzie się jeszcze bardziej rozwijać. Niewielki wysięk w obrębie zmiany nie jest jednak przeciwwskazaniem, ponieważ opatrunek będzie uniemożliwiał utratę wody, oraz zabrudzenie tej okolicy.

Jakie są efekty?

W chorobach skórnych ochrona przed zanieczyszczeniem objętej zmianami skóry będzie usprawniać procesy naprawcze tkanek. Dzięki temu nie tylko gojenie przebiegnie szybciej – ale również powstaną mniejsze blizny. Opatrunek okluzyjny w postaci odzieży medycznej pozwala więc na uzyskanie lepszego efektu kosmetycznego, a w trakcie leczenia, co ważne dla niektórych pacjentów, pozwala zakryć zmiany chorobowe.

Czytaj również:

• Łuszczyca a oddawanie krwi - czy osoba chora na łuszczycę może być dawcą krwi?
  
• Jak rozpoznaje się łuszczycę stawową?
• Czy łuszczyca swędzi?