Rola witaminy D w walce z łuszczycą
2017-03-13
Łuszczyca rozwija się w oparciu o nieprawidłową pracę układu odpornościowego. W jej przebiegu dochodzi do nadmiernej proliferacji, czyli rozmnażania i wzrostu komórek naskórka. W wyniku tego procesu na skórze pojawiają się grudkowate wykwity pokryte srebrną łuską, które mogą swędzieć. Witamina D i jej pochodne mają zdolność hamowania tych nieprawidłowych podziałów komórek naskórka, dlatego coraz częściej są stosowane w walce tym schorzeniem.
Rola witaminy D w terapii chorób autoimmunologicznych
Witamina D pełni ważną rolę w procesie regulacji gospodarki wapniowo-fosforanowej. Wpływa na metabolizm kości, wykazuje działanie przeciwzapalne, a także hamuje reakcje immunologiczne z udziałem niektórych rodzajów komórek (grupy limfocytów T). Tym samym staje się dobrym środkiem w terapii chorób opartych na zaburzonym szlaku odpowiedzi odpornościowej, takich jak stwardnienie rozsiane, reumatoidalne zapalenie stawów, cukrzyca typu 1 czy łuszczyca. Nadal jednak nie wiadomo, czy i w jakim stopniu niedobór witaminy D jest odpowiedzialny za powstawanie poważnych problemów zdrowotnych.Łuszczyca a witamina D
U pacjentów z łuszczycą stwierdza się obniżoną ilość aktywnej formy witaminy D w surowicy krwi. Dlatego doustne podawanie preparatów zawierających pochodne tego związku jest skuteczną terapią i coraz częściej stosowaną praktyką. Niestety, przyjmowanie zbyt dużych dawek tej witaminy może prowadzić do hiperkalcemii, czyli podwyższonego poziomu wapnia we krwi, co ma szkodliwy wpływ na funkcjonowanie narządów wewnętrznych. Dlatego suplementację witaminą D stosuje się jedynie u osób nieleczonych preparatami miejscowymi zawierającymi jej pochodne. Dobrze jest także zwiększyć ilość witaminy w diecie, jedząc tłuste ryby morskie.Terapia miejscowa witaminą D
W terapii miejscowej często stosuje się pochodne witaminy D, czyli kalcytriol, kalcypotriol i takalcytol. Kalcypotriol i takalcytol to jej syntetyczne analogi, natomiast kalcytriol należy do jej naturalnych metabolitów. Związki te hamują nadmierny rozrost naskórka i mają także działanie przeciwzapalne. Kalcytriol może być stosowany u pacjentów zmagających się z przewlekłą łuszczycą, obejmującą do 35% ciała. Stosowanie kalcypotriolu i miejscowo kortykosteroidów zwiększa jego skuteczność i redukuje działania niepożądane terapii steroidowej. Takalcytol jest mniej skuteczny niż silne sterydy, ale świetnie sprawdza się w trakcie kuracji łuszczycy skóry głowy, można go również stosować w obrębie twarzy. Głównym działaniem niepożądanym tych substancji jest zaburzanie gospodarki wapniowo-fosforanowej organizmu, dlatego należy bezwzględnie przestrzegać zalecanych dawek. I tak kalcypotriol stosuje się maksymalnie na 30% powierzchni skóry, w ilości do 100 g maści tygodniowo, a takalcytol na 10% powierzchni skóry, w ilości do 35 g maści tygodniowo. Wszystkie pochodne witaminy D nie są obojętne dla organizmu i mogą być stosowane tylko pod kontrolą lekarza.Czytaj również:
Pokaż więcej wpisów z
Marzec 2017
