Łuszczyca jako choroba psychosomatyczna

Łuszczyca nawet w łagodnej postaci jest chorobą przykrą, znacznie ograniczającą aktywność pacjenta, wpływającą na kontakty z ludźmi, a szczególnie płcią przeciwną. Jeśli osoba cierpi na jedną z ciężkich jej postaci – erytrodermię łuszczycową, uogólnioną łuszczycę krostkową, czy łuszczycę stawową – do dyskomfortu psychicznego dołącza się jeszcze silny ból, niepełnosprawność, a niekiedy i stan zagrożenia życia.

Łuszczyca a psychika chorego

Związek między łuszczycą a zaburzeniami psychicznymi jest dwukierunkowy. Dermatoza powoduje u człowieka silny stres i stany depresyjne, co wpływa na pogarszanie się stanów zapalnych skóry. Dochodzi więc do wzajemnego zaostrzania się obu schorzeń (zarówno somatycznego jak i psychicznego), co utrudnia leczenie. W przebiegu łuszczycy spotyka się trzy grupy zaburzeń psychicznych: różne formy reakcji na stres, zaburzenia lękowe oraz zaburzenia depresyjne.

Łuszczyca a stres

Połowa osób cierpiących na łuszczycę przeżywa silny stres związany z estetycznym i kosmetycznym aspektem choroby. Pacjenci nie czują się dobrze w swojej skórze. Zmuszeni są do zmiany stylu ubierania (długie spodnie, długie rękawy) i stylu życia (muszą unikać kąpieli w basenach, sauny, opalania). Jedna piąta osób ma poczucie, że jest odrzucana przez społeczeństwo, ok. 10% jest szykanowanych z powodu łuszczycy przez najbliższych, a 7% przeżywa trudności w związkach intymnych. Szczególnie niebezpieczny i zaostrzający postać zapalenia jest stres w wieku młodzieńczym, kiedy nastolatek bardzo mocno przeżywa spadek swojej atrakcyjności. Żarty ze strony kolegów wzmagają w nim chęć unikania kontaktów z ludźmi.

Łuszczyca a lęki

Stany lękowe, do których prowadzi długotrwały stres, wikłają postać łuszczycy. Ponadto przyczyniają się do zaburzeń rytmu dobowego pacjenta oraz zaburzeń snu. Typy takich zaburzeń przyjmują różnorodne formy – od przewlekłych stanów lękowych po obsesyjno-kompulsywne. Bardzo pomocna jest w tym wypadku psychoterapia, niekiedy skojarzona z farmakoterapią.

Depresja a łuszczyca

W przebiegu łuszczycy obserwuje się także występowanie zaburzeń depresyjnych. W tym wypadku depresja bywa powodowana długotrwałym dyskomfortem psychicznym, który związany jest z łuszczycą lub następstwem agresywnego stosowania preparatów obniżających reakcje odpornościowe organizmu. Obserwuje się także związek między występowaniem epizodów depresyjnych a zaostrzaniem się łuszczycy. Dermatoza ta ma wpływ na częste sięganie przez pacjentów po używki, a co za tym idzie wśród osób łuszczyków jest spory procent uzależnionych od alkoholu. Dlatego choroba ta powinna być leczona kompleksowo. Pacjenci potrzebują bowiem także opieki terapeutów, a niekiedy psychiatrów. Konieczna jest ponadto rzetelna edukacja dotycząca postępowania, pielęgnacji skóry, stosowania odpowiedniej diety, która powinna obejmować zarówno pacjenta, jak i jego rodzinę.

Czytaj również:

• Psychoterapia i leczenie przeciwdepresyjne
  
• Łuszczyca a depresja
• Dowiedz się jakie są postacie łuszczycy